Polityką mieszkaniową nazywamy zbiór działań podejmowanych przez władze, związanych z rozwiązywaniem problemu mieszkaniowego. Jej nadrzędnym celem, jako części polityki społecznej, jest zapewnienie bezpieczeństwa socjalnego, w tym polepszenie warunków bytowych ogółu społeczeństwa. Ze względu na złożony charakter problemu mieszkaniowego, który jest związany z aspektami przestrzennymi, ekonomicznymi i finansowymi, społecznymi, medycznymi oraz psychologicznymi, polityka mieszkaniowa znacznie wykracza poza problem budowy domów.
Działania podejmowane w jej ramach wchodzą w zakres wielu innych polityk resortowych, m.in.: polityki przestrzennej, fiskalnej i ekonomicznej, społecznej, w związku z tym przy ocenie polityki mieszkaniowej dużo większe znaczenie, niż odrębny dokument, ma suma działań podejmowanych przez władze na wszystkich szczeblach. W Polsce po 1989 r. mieszkania są traktowane jak towar rynkowy, ale zgodnie z zapisami Konstytucji, prowadzona jest polityka mieszkaniowa, w której są wykorzystywane instrumenty polityki fiskalnej, podażowej, popytowej oraz czynszowej.
Polityka mieszkaniowa, która będzie zmierzała do realizowania celu nadrzędnego – polepszenia warunków bytowych − musi zakładać zarówno wzrost ilościowy, jak i jakościowy, w związku z czym konieczne jest równomierne realizowanie trzech priorytetów rozwojowych. Ilościowego rozwoju sektora mieszkaniowego. Jakościowego rozwoju sektora mieszkaniowego oraz zwiększenia dostępności do mieszkań.
Nierównomierna realizacja priorytetów prowadzi do zaburzenia równowagi w sektorze mieszkaniowym. Realizacja głównie priorytetu ilościowego to uprzemysłowienie procesu budownictwa i budowa wielkich osiedli mieszkaniowych. Nadrealizacja priorytetu jakościowego, poprzez stosowanie zbyt wielu wytycznych i normatywów jakościowych, to zahamowanie rozwoju sektora mieszkaniowego. Realizacja natomiast jedynie priorytetu dostępności to powojenny przymus kwaterunkowy. W krajach rozwiniętych, gdzie udało się zredukować głód mieszkaniowy, nacisk jest położony na kwestie jakości oraz dostępności mieszkań, jednak rozwój ilościowy nigdy nie zostaje pominięty.
